Başlık: Bırakmanın önemi Kelime Sayısı: 438 Özet: Hiç büyümenize yol açan bir fikir, durum veya benlik imajına yapıştınız mı?Bundan bıktın mı?Bırakmanın ilk adımı, zorunluluğu görmektir

Başlık: Bırakmanın önemi Kelime Sayısı: 438 Özet: Hiç büyümenize yol açan bir fikir, durum veya benlik imajına yapıştınız mı?Bundan bıktın mı?Bırakmanın ilk adımı, zorunluluğu görmektir. Anahtar Kelimeler: Bırakmak, bırak bırak, nasıl bırakılır, kimlik Makale Vücudu: Bir zamanlar mutlu bir maymun vardı.Ormanda dolaştı, hayatta olduğu için mutlu oldu.Açken lezzetli meyve yemeyi bıraktı ve yorgunken dinlendi.

Bir gün bir eve geldi, burada en güzel elmanın bir kasesini gördü.Her elinden bir tane aldı ve ormana geri döndü.Elmaları kokladı ve hiçbir şey kokmadı.Onları yemeye çalıştı, ama dişlerine zarar verdi.Ahşaptan yapılmışlardı.Ancak güzel görünüyorlardı ve diğer maymunlar onları gördüğünde, onlara daha da sıkı tuttu.

Jungle'ı dolaşırken yeni ahşap elmalarını gururla tuttu.Güneşte kırmızı parladılar ve onun için mükemmel görünüyordu.Onlara o kadar dikkat çekti ki, büyüyen açlığını bile fark etmedi. Bir meyve ağacı ona hatırlattı.Elmaları elinde sıktı ve gerçek meyveye ulaşmak için onları bırakmaya dayanamadı.Aslında, elmalarını savunacak olsaydı, rahatlayamadı.Gururlu, ama aç ve daha az mutlu bir maymun orman parkurları boyunca yürümeye devam etti.

Ahşap elmalar daha ağır oldu ve zavallı küçük maymun onları geride bırakmayı düşünmeye başladı

Ahşap elmalar daha ağır oldu ve zavallı küçük maymun onları geride bırakmayı düşünmeye başladı.Yorgundu, açtı ve ağaçlara tırmanamadı ya da elleri dolu olarak meyve toplayamadı.Ya bırakırsa? Gitmek çılgınca görünüyordu, ama başka ne yapabilirdi?Çok yorgundu.Bir sonraki meyve ağacını görmek ve meyvesini koklamak yeterliydi.Ahşap elmaları düşürdü, yemeğine ulaştı ve tekrar mutluydu.

Ahşap elmaların bırakılması O küçük maymun gibi, bazen bırakamayacak kadar değerli görünen şeyleri taşıyoruz.Bir adam kendisinin bir görüntüsünü "üretken" olarak taşır - onu parlak bir ahşap elma gibi taşır.Ama gerçekte, meşgullüğü onu yorgun bırakıyor ve daha iyi bir yaşam için aç.Yine de, gitmek çılgın görünüyor.Endişeleri bile kutsal elmalardır - "elinden gelen her şeyi yaptığını" kanıtlıyorlar.Onları zorla tutar.

Bu görmek zor bir şey.Eşyalarımızla bile çok güçlü bir şekilde özdeşleşiyoruz, arabalarımız yatıştığında acı hissediyoruz.İnançlarımız ve öz-ideaslarımızla ne kadar güçlü bir şekilde özdeşleşiyoruz?Yine de ruhlarımızı her zaman beslemezler, değil mi?Ve onları savunmaktan bıktık. Hikaye başka nasıl sona erebilir?Maymun açlık ölü, güzel bir ağacın altında, ulaşılabilecek meyveler bulunabilir, ancak yine de ahşap elmalarını kavramaktadır.Onu bırakma ile bitirmeyi seçtim, çünkü sadece açık ellerle alabiliriz.